Sigmund Freud Amerika’dan Nefret Ediyordu: Bunun 5 Sebebi   9 Ocak 2018'de yayınlandı | Ekua Hagan tarafından yorumlandı Sigmund Freud, çocukluğunda Amerika Birleşik Devletleri'ne o kadar hayrandı ki, Bağımsızlık Bildirgesi'nin bir kopyasını yatağının üzerine astı. Lincoln'ün Gettysburg Konuşması, etkileyici kısalığıyla onu o kadar etkiledi ki, onu ezberledi ve bazen ailesine okudu. Ancak erkeklik çağında Amerikalı olan her şeyi küçümsemeye başladı. Freud'un Amerika hakkında hoşlanmadığı şey "Amerika bir hatadır" dedi Freud, "devasa bir hata, bu doğru, ama yine de bir hata." Onun küçümsediği şey şuydu: 1. Gösterişçi tüketim ve para toplayıcılık. Freud hakkında herhangi bir şey biliyorsanız, muhtemelen onun bastırılmış cinsel arzuları birçok sorunun kökü olarak gördüğünün farkındasınızdır. Sağlıklı insanların bastırılmış cinsel enerjilerini üretken işlere, hobilere ve eğlencelere kanalize etme eğiliminde olduklarını ileri sürdü. (Freudcu tabirle bu yüceltmedir.) Amerikalıları anormal derecede Püriten ve seks konusunda iffetli kişiler olarak görüyordu ve serbest ticaretimizi ve tüketim çılgınlığımızı bastırılmış cinsel arzuların manik yüceltilmesi olarak görüyordu. 2. Zengin Amerikalılar ve paraları. Birinci Dünya Savaşı'ndan sonra Avusturya ekonomisi harap oldu. Hiper enflasyon ve para birimindeki devalüasyon, kıt olan emtiaları birçokları için ulaşılmaz hale getiriyor. Yirminci yüzyılın büyük bölümünde olduğu gibi, Amerikan doları para birimlerinin kralıydı ve aslında "altın kadar değerliydi." Zengin Amerikalıların Avrupa'ya seyahat edecek paraları vardı ve Freud giderek daha fazlasını hasta olarak kabul etmek zorunda kalıyordu. Onlara ve dolarlarına ihtiyacı vardı ama aynı zamanda onları yetersiz eğitimli, kültürsüz ve geri kalmış olarak görüyordu. Freud'un zekasına ve mesleki başarılarına sahip bir adamın, kendisini her bakımdan üçüncü sınıf olarak gördüğü insanlara bağımlı bulduğunu hayal edin. Bunu doğal olarak kızgınlık ve tiksinti takip edecektir. 3. Amerikalılar ona "Dr. Freud." 1909'da Clark Üniversitesi'nin daveti üzerine Freud, Amerika Birleşik Devletleri'ne ilk ve tek hac ziyaretini gerçekleştirdi. Viyana'ya dönmeden önce çeşitli konferanslar verdi ve bazı geziler yaptı. Tanıştığı insanlar ona doktor yerine tekrar tekrar ismiyle hitap ediyordu. Yabancıların bu varsayılan aşinalıklarına ve nezaketsizliklerine içerlemişti. Niagara Şelalesi'ni görmeye giden Freud, New York'un kuzey kesiminde bir barbeküye davet edildi. Daha sonra öfkeyle bifteğinin "vahşiler" tarafından açık ateşte pişirildiğinden şikayet etti. 4. Freud, Amerikalıları dar görüşlü ve entelektüel karşıtı olarak görüyordu. Psikanalitik teorileri hem psikiyatristlerin hem de kamuoyunun ilgisini çekmeye başladığı için Clark Üniversitesi tarafından davet edildi. Bu ilk bakışta anti-entelektüalizm varsayımıyla çelişiyor gibi görünebilir. Ancak Freud, Amerikalıların -hatta uygulayıcıların bile- kendi teorilerinin daha heyecan verici yönlerinden yararlandıklarını ve psikanalizi önemsizleştirdiğini fark etti. Bu, onun Amerikan zihinsel ortamına yönelik küçümsemesinin yalnızca bir örneğidir. Amerikalıların aşırı dindar, bilime saygısız ve kamuoyuna aşırı uyumlu olduğunu düşünüyordu. 5. Rekabetçilik ile demokrasinin karışımından hoşlanmazdı. Freud bunun kanıtını kendisine "Bay Doktor" yerine "Sigmund" diyenlerde gördü. Bu başıboş eşitlikçiliğin, Amerikan yaşamının sürükleyici, asla tatmin olmayan rekabetçiliğiyle bir araya gelmesinin, kültürümüzde ve halkımızda sıradanlık yarattığına inanıyordu. Freud, haklı olarak inatçı, önyargılı, dar görüşlü ve gerçekleri kendi teorilerine uydurmaya eğilimli olmakla eleştirildi. Büyük Amerikalı psikolog William James, Freud'un Clark Üniversitesi'ndeki derslerini dinlemiş ve psikanalizin babasının onu sabit fikirlere bağlı bir adam olarak etkilediğini söylemiştir. Tüm büyük adamlar gibi Freud da kusurlu bir ölümlü ve ileriyi gören bir dahiydi. Amerika'ya yönelik çarpık eleştirilerinin arasında hâlâ bir gerçek var. Freud'un Amerika'ya Yaptığı Tek Ziyaret Hayatının Geri Kalanında ABD'den Nefret Etmesini Nasıl Sağladı? Sigmund Freud genç bir adam olarak Amerika Birleşik Devletleri'ni seviyordu. Onun coşkusu 17 yaşındayken Viyana'daki 1873 Uluslararası Sergisinde sergilenen Gettysburg Konuşmasının bir kopyasıyla karşılaştığında başladı. Freud, Lincoln'ün özgürlük ve eşitlik ifadelerinden o kadar etkilenmişti ki, konuşmayı ezberledi, sonra kız kardeşlerine okudu. Birkaç yıl sonra, özellikle memleketi Avusturya'da antisemitizmin arttığı bir dönemde Amerika'ya taşınmayı bile düşündü. Ancak bunun yerine, Bağımsızlık Bildirgesi'nin bir kopyasını yatağının üstüne asmakla yetinerek orada kalmayı seçti. Takip eden yıllarda Freud, Amerika'ya karşı pek çok kültürlü Viyanalının (çoğunlukla Amerikalıların geri ve eğitimsiz olduğu yönündeki) sahip olduğu aynı önyargıları geliştirdi. Ancak ülkeye olan gençlik tutkusu Aralık 1908'de G. Stanley Hall'dan bir mektup aldığında yeniden uyandı. Worcester, Massachusetts'teki küçük ama prestijli Clark Üniversitesi'nin başkanı ve Amerikan Psikoloji Derneği'nin ilk başkanı Hall, Eylül 1909'da Freud'u üniversitenin 20. yıldönümünü kutlamak için bir dizi konferans vermeye davet etti. ayrıca Freud'un ilk ve tek fahri doktorasının yanı sıra 750 dolar (bugünkü parayla yaklaşık 20.000 dolar) maaş teklif etti. Psikanalizin kurucu babası çok sevindi ve öğrencisi Carl Jung'a şunları yazdı: "Bu beni son birkaç yılda olan her şeyden daha çok heyecanlandırdı." O zamanlar Freud, 1899 tarihli Rüyaların Yorumu gibi kitaplarla yalnızca mütevazı bir başarı elde etmişti. Ancak Amerika'da işler farklıydı. İlk ipucu, New York'a vapur yolculuğu sırasında, Freud'un kabin görevlisini Gündelik Yaşamın Psikopatolojisi adlı kitabını okurken bulması sırasında geldi; psikanalist yolculukta diğer yolcuların rüyalarını analiz ederek zaman geçirdi. Massachusetts'e vardığında Freud, Clark Üniversitesi'ndeki öğretim üyelerinin onun çalışmalarından haberdar olmakla kalmayıp aynı zamanda öğrencilere bu konuda ders verdiğini öğrendiğinde şok oldu. Aynı zamanda "itibarlı Amerika'da, en azından akademik çevrelerde, günlük yaşamda uygunsuz kabul edilen her şeyin özgürce tartışılabileceği ve bilimsel olarak ele alınabileceği" gerçeğine de çok şaşırmıştı. Çalışmalarına gösterilen tüm ilgi, Freud'a kendine olan inancının yenilenmesini ve konusuna yönelik taze bir heyecan kazandırdı. Otobiyografisinde Amerika'daki derslerini "inanılmaz bir hayalin gerçekleşmesi: psikanaliz artık bir yanılsamanın ürünü değildi, gerçekliğin değerli bir parçası haline gelmişti" olarak hatırlayacaktı. Ancak başarısının parlaklığına rağmen üç haftalık yolculukta her şey yolunda gitmedi. Çok geçmeden Freud şikayet edecek çok şey buldu ve Amerika'ya karşı hayatının geri kalanında sürecek bir kızgınlığı beslemeye başladı. Psikanalistin başlıca sorunu, Amerikan mutfağına atfettiği mide rahatsızlığıydı. Özellikle midesini ve öfkesini alevlendiren bir yemek vardı; New York'un kuzeyindeki Adirondack Dağları'nda yapılan bir gezi sırasında mutfak "vahşileri" tarafından kamp ateşinde hazırlanan bir biftek. Hayatının geri kalanında bu geziyi "Amerikan kolitinin" başlangıcı olarak anacaktı. (Ancak bazı akademisyenler sindirim sorunlarının yemek pişirmeden çok önce başladığını söylüyor.) Freud'un egosu, Rüzgarlar Mağarası'ndaki bir rehberin ona "yaşlı adam" dediği Niagara Şelalesi'ne yaptığı yan ziyaret sırasında da zedelendi (Ziyaretinin ana hedeflerinden biri olan vahşi bir kirpi gördüğünde ruh hali iyileşti. ) Ancak daha büyük bir sorun, prostat rahatsızlığından kaynaklanan ve New York City'de bile umumi banyoların bulunmaması nedeniyle daha da kötüleşen kendi kişisel Niagara Şelalesiydi. Var olan banyolar hakkında şöyle şikayet etti: "Kilometrelerce koridor boyunca size eşlik ediyorlar ve eninde sonunda, tam zamanında mermer bir sarayın sizi beklediği bodrum katına götürülürsünüz.” Belki de en kötüsü uykusuzluğuydu: Amerikalı kadınlar ona erotik rüyalar veriyor ve iyi bir gece uykusu çekme yeteneğini etkiliyordu. Worcester'dayken, kendisi de konuşmaya davet edilen Carl Jung'a "Amerika'ya geldiğinden beri uyuyamadığı"nı ve "fahişeleri hayal etmeye devam ettiğini" itiraf etti. Jung bu soruna oldukça açık bir çözüm önerdiğinde Freud öfkeyle ona evli olduğunu hatırlattı. Freud ayrıca Amerikalıları fazlasıyla resmi olmayan buldu. Fikirleri o dönem için ne kadar radikal görünse de, Freud son derece düzgün bir adamdı ve dost canlısı bir Yankee ona ilk adıyla hitap etmeye cesaret ettiğinde hoşnutsuzluğunu zar zor gizleyebiliyordu. Formalite eksikliğinin ötesinde, Freud (ya da uygunsuz Amerikalı arkadaşlarının ona verdiği isimle "Sigmund"), o zamanlar ABD'de daha yaygın olan karma eğitim sistemiyle ilgili sorun yaşadı. oğlanlar her konuda kendilerini onlardan üstün hissederler ve erkek cinsine olan saygılarını kaybederler.” Sonuç şuydu: Amerikalı kadınlar "erkekleri burunlarından çekiştiriyor, onları aptal durumuna düşürüyor ve sonuç bir anaerkillik oluyor... Avrupa'da işler farklı. Erkekler liderliği ele alıyor. Bu, bunun gibi olmalı." Sıra Clark'ta konuşma zamanı geldiğinde, ataerkil düşünür "Psikanalizin Kökeni ve Gelişimi" üzerine beş ders sundu; bunların her biri, B. R. Hergenhahn ve Tracy Henley'in anlattığı gibi "verilmeden yalnızca yarım saat önce hazırlandı". Psikoloji Tarihine Giriş. Freud'un İngilizcesi çok iyi olmadığından, halka açık olan bu dersler onun ana dili Almanca olarak verildi. Medya derslere sınırlı ilgi gösterdi, ancak ABD akademik camiasındaki diğer kişilerin maruz kalması, Freud'un fikirlerinin dolaşımının yanı sıra bunların İngilizceye çevrilmesinde de artışa yol açtı.   Freud'un etkisi sürüyordu ve Kükreyen Yirmiler geldikçe, Amerika'daki kötü şöhreti hızla arttı. Ama asla zaferin tadını çıkarmak için geri dönmedi. Bunun yerine Amerika'ya karşı kin besledi ve bir dizi kişisel sorundan (bir şekilde yazarlığının yozlaşması da dahil) ABD'yi suçlamaya devam etti. Daha büyük ölçekte, ulusun "mevcut kültürel durumunun" "medeniyete verilen bir zarar" olduğunu ileri sürdü. Bir arkadaşına şöyle dedi “Amerika bir hatadır; Devasa bir hata bu doğru ama yine de bir hata” demişti ..