Srinivas Kattimani   Neden birçok yabancı Japonya’da 5-6 yıl kaldıktan sonra ayrılıyor? Eğer bu kadar iyi bir ülkeyse neden insanlar kalmıyor?. Bu soruya cevap vermek için başkalarına örnek olması açısından: İngilterede büyümüş Hint asıllı biriyim. Eylül 2014’te Japonya’ya geldim ve 6. yılında ayrılmamın başlıca sebepleri, hissedişimlede ilgili olabilir.   Hayatı fazla rahat hale getiriyor: Doğrusunu söylemek gerekirse, burada hayatım hala harika; güvenli bir yer, yapacak her zaman bir şeyler var, son 4 yılda harika arkadaşlar edindim, iyi bir işim var, en nazik insanlar burada, kolay ulaşım imkânları, her hafta sonu partiler, doğa yürüyüşleri, lüks barlar, restoranlar... Ancak bunu hafta hafta, yıl yıl tekrarladığınızda getirileri yavaş yavaş azalmaya başlıyor ve kendinize şu soruları soruyorsunuz "Bu ne kadar sürecek?" Yani evet, hayat güzel ama sırada ne var?   Hep devam eden "uyum sağlama" mücadelesi: Tam kültürün bir parçası olduğunuzu ve artık "onlardan biri" olduğunuzu düşündüğünüzde, bunun böyle olmadığını hatırlatan bir şeyle karşılaşıyorsunuz.  tenimin koyu olmasından değil - çünkü beyazlarada aynı şekilde davranan - kendinden olmayanı dışlayan bir sistemmiş gibi örneğin metroya girip bir koltuğa oturuyorsunuz fakat yaşlı bir adam yanınıza oturmayı reddedip uzaklaşıyor. Ya da bir Japon, siz dışarı çıkarken yol vermeyi reddediyor.   Şirketlerde yavaş ilerleme: Bu belki sadece benim deneyimim ama işler daha çok "miktar odaklı" ve ASLA "kalite odaklı" değilmiş gibi hissettim. Eğer haftada 60 saat çalışır ve kötü bir iş çıkarırsanız harika bir çalışan oluyorsunuz, ama iyi bir iş çıkarıp belirlenen süre kadar çalışırsanız, takım içinde en az motive olan kişi gibi hissediyorsunuz.   Gökdelenler artık sizi etkilemez oluyor: Başlarda bu manzaralar beni büyülüyordu. Ancak 4 yıl sonra, hâlâ "vay be" dedirtiyor ama artık alışıyorsunuz, zamanla üzerinize düşecekler hissine kapılıyorsunuz.  Herkese bahçeli birer ev yapılsa Nevşehir vilayet sınırlarının yeterli olacağı Türkiyede hala üst üste yapay yaşamı marifet bilen şapşal TOKİ projeleri benzeri - TOPRAKSIZ beton yığını RUHSUZ hali gibi Japonya, arzu edilen bir yer değildir.    "Salaryman - Maaşlı" korkusu: Aşırı çalışmayı DİNİ KABUL EDEN Japon birini trende uyurken görmek olağan hadiselerden ve herkes şirketine esir - ÇALIŞKAN zavallının ihtiyacı var diye düşünüyor. Eğer bir Japon şirketinde düzenli bir çalışan olarak çalışıyorsanız, kendinizi yukarıdaki gibi bir durumda hayal etmekten kendinizi alamıyorsunuz.   Başka yerlerde daha iyi fırsatlar: Japonya aile ve arkadaşlarınız, sevdiğiniz insanlar olsa bile, hissedebileceğiniz bir "ev" değil !. Onun için "Büyümek acı vericidir, değişim acı vericidir ama insanın ait olmadığı bir yerde sıkışıp kalması kadar acı veren bir şey yok" deyimi bizim gibi Medeniyetler beşiği Anadolu insanları için çok geçerlidir.