Ağırlıklı olarak Osmanlı sayesinde .. İbranice dilinin yeniden canlanması, 19. yüzyılın sonlarına doğru ve 20. yüzyıl boyunca Osmanlı Avrupası ve Güney Levant (Lübnan - Suriye) bölgesinde gerçekleşti. Bu süreçte İbranice'nin kullanımı, Yahudiliğin kutsal dili olmaktan çıkarak, İsrail'de günlük yaşamda kullanılan konuşulan ve yazılan bir dil haline geldi. Eliezer Ben-Yehuda, İbranice dilini "yeniden canlandıran" kişi olarak kabul edilir ve İbranice'yi yeniden canlandırma fikrini ortaya atan ve Ben-Yehuda Sözlüğü olarak bilinen projeyi başlatan ilk kişi olmuştur. İbranice'nin canlanması, nihayetinde Osmanlı Filistini'ne yapılan İlk Aliyah ve İkinci Aliyah olarak bilinen göç dalgalarıyla Yahudi yerleşiminde kullanılmasıyla gerçekleşti. Zorunlu Filistin döneminde Modern İbranice üç resmi dilden biri haline geldi ve 1948'deki İsrail Bağımsızlık Bildirgesi'nden sonra, Modern Arapça ile birlikte İsrail'in iki resmi dilinden biri oldu. Temmuz 2018'de çıkarılan yeni bir yasa, İbranice'yi İsrail Devleti'nin tek resmi dili yaparken, Arapça'ya "özel statü" verdi. İbranice'nin yeniden canlanması, salt bir dilsel süreçten öte, Yahudi modernizasyonu ve siyasi hareketler tarafından kullanılmış, birçok insanın isimlerini değiştirmesine yol açmış ve aliyah, toprakların yeniden adlandırılması, Siyonizm ve İsrail politikalarıyla ilişkilendirilen ideolojinin bir ilkesi haline gelmiştir. İbranice'nin düzenli kullanıma geri dönüş süreci benzersizdir; başka hiçbir doğal dil, anadili olmayanlar tarafından yeniden canlandırılarak birkaç milyon anadil konuşanı kazanamamıştır ve başka hiçbir kutsal dil, milyonlarca anadil konuşanına sahip bir ulusal dil haline gelmemiştir. Dilsel canlanma süreci sonunda bazı dilsel eklemeleri de beraberinde getirdi. Sürecin ilk liderleri "İbranice'nin canlılığının sona erdiği yerden devam ettiklerini" iddia ederken, oluşturulan dil daha geniş bir kabul temelini temsil etti; bu dil, İbranice'nin tüm dönemlerinden türetilmiş özellikleri ve köklü Avrupa, Kuzey Afrika ve Orta Doğu Yahudi toplulukları tarafından kullanılan İbranice dışı dillerden, özellikle de Yidiş'ten alınmış özellikleri içermektedir.