ŞİŞE Bu sefer saklamıştı Atmak yerine  Elindeki şişeyi Hissederse şayet Fazla geleceğini  Acımaz atardı Dolu olsada içi Tabi dönüp arkasına Baktığıda olmuştu hani Ama bu zamana kadar En fazla yenisiydi cüret edebildiği  Oğluda saklamıştı oraya Soğuk havalarda elini  O yüzden belkide Sönmek nedir bilmedi  Hiçbir zaman ateşi Sonunda güvenlikten Bir şiir gibi geçmişti Uzaklaşır uzaklaşmazda hemen Çıkarmıştı göğsündeki şişeyi  Annesinin bir zamanlar  Yattığı binaya gitmekti ilk hedefi                Ancak ayakta durmak için artık Bir ağaç gövdesi gerekliydi Bakar bakmaz hemen gördü o ağacı karanlıklar arasından Binayı tam karşısına alan Anılarla karışık yağmurdu  gökyüzünden yağan Şimdi ise ozamanlar  Hep yanında olan dostuydu arayan Ekrandaki konuma bakıp gözlerine bir türlü inanamayan  Soluksuz  sormuştu sorusunu hemen Nerede ve neler olduğunu Korkmuştu görünce “Acil “deki konumunu Sessiz ve sakince anlattı durumu dostuna  Dindirdi içindeki tedirginliği Güven vermek istedi  Kapatıp telefonu  Yeniden düşündü sonra annesini               Yaşadığı telefon konuşmasıda  Güldürmüştü diğer yandan  En son aldığı nefesi                                          Benzetip annesine Ayrıldı o konumdan Yağmurlara aldırmadan