ÖLENLE ÖLMEYENLER Safları sıktır kuyrukların Sırası gelen alıp gitsede Uzayıp gider her dakika  Dönüp arkana bakman yeterlidir farketmen için ara ara Kökü onlardadır çünkü o sıraların Sırası gelmeyenlerse  Sil başta beklerler yarını Her günkü gibi  Aynı yer ve zamanda  Ölenle ölmeyenlerdir onlar Sırasını bekleyenler Çoluk çocuk hepsi ordadır  Sıradan bir gündür onlar için Dualarıysa belli belirsizdir                           Esner dudaklarında Sıkışmış gibidir Allah ile kul arasında Yardım etmek istersin edemezsin Birde minübüsten bozma ekmek teknelerinden Dökülürse bir lokma Ağızları tatlanır Alır almaz boş bir bankta Meydan okurcasına hayata Atarlar bacak bacak üstüne Dalarlar sonra rüyalara Gerçeklerini çıkarırlar aslında derinlerden Kum gibidir hayat o vakit avuçlarında Rüyalarsa güneşe karşıdır               Bornova meydanda                                   Gözlerinden okunur herşey herkesin Ağırlık basmıştır çoktan Güneşte hafif hafif kızıla çalmıştır Tabi birde kuşlara yem veren çocuklar vardır Kuşlarla köşe kapmaca oynayan Geleceğe meydan okurlar Boş bir bir bank bulamasa da kitap okuyan abileri gibi İşte bazen hayat böyledir Hayrına dökülen lokmalarda cehennemi yaşatır insana Diğer taraftanda Uzun yol kamyonları vardır Limanlara çekilip Son görevlerini yapan balinalar gibi İntiharı hatırlatır Kadıköyde bir vapur mesela Kıyıya her yanaştığında Motor fireniyle köpüre köpüre taşırır içimi Kalbim sıkışır keser nefesimi Halatlarını atar hayat üzerime sanki Çeker bir şiire beni ağır ağır O an ölü doğmuş                   Bir çocuğa benzer Allah Masmavi gözleriyle.                                           Kimselere benzemeye vakti olmamış Korkarım göz göze gelmekten                     Işığı açmak isteyen o çocuk Yetişir imdadıma gecenin bir yarısı Uyku sersemi uzanıp sonunda      O anahtara yetişerek  Gözlerim kamaşır o an Göz gözü görmez olur herşey Gaipten bir ses duyarım sonra "Vur vur vur Hadi deliye vur diye Sanki başka yol yokmuş gibi                          Vuramam derim önüme kim gelirse Deliyle deli olurum daha iyi derim Sonra annem nasıl güldüyse yürürken Muaf tutulmuşluğun şiirini yazan o tokata İşte bende öyle gülüp geçerim yaşadıklarıma