Ben beni bilmezden hayli evvel
Lutfumla bir garip cana sığındım
Kendime beni eyledim Mazhar
Ten denen bir acayip mekana sığındım
Beni aradım hesapsız ve kitapsız
Bilirken beni zamansız ve mekansız
Divaneydim rehbersiz ve pusulasız
Bende senim diyen nidama sığındım
Mecnun oldum aradım beni çöllerde
Leyla oldum sen bende ben sende
Seni buldum her eşyanda her nesnende
Enel hak diyen kelamima sığındım
Talebim cemalimdi şu aciz alemimde
Aşikar oldum her tendee her suretimde
Ben beni unuttum ben denen bedende
La mekan olan mekanıma sığındim
Nice adem'de tasavvur ettim kendimi
Nice Adem bilemedi ademiyetimi
Oysa ki bendim çağıran kendi kendimi
Muratim,da öz olan tecellime sigindim