Paralı KATİL askerler ve din.. Yunanistan gibi NATO askeri kanadından ayrılan Fransa, tıpkı geçen yıl İsveç'in kabulü gibi 2009 Yılında AKePe hükümeti becesrisi sayılabilecek Türkiyenin MÜSADESİYLE tekrar yılında NATO askeri kanadına alındı.  Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy 'nin liderliğinde İLK vazifesi, bize Kıbrıs Barış Harekatında bize yardım eden nüfusunun tamamı MÜSLÜMAN Libya'yı - NATO'ya dahil edilir edilmez İZMİR üssünden ''Fransa harekat komutanlığı !'' ile Libya'yı bombalama emrini ''YENİ HAÇLI SEFERİ'' olarak vermişti.   Bedelli yerine, Yılmaz Özdil'in dünkü 'Irak, Libya ve Suriye gibi parçalanan Orta Doğuda sıra KAÇINILMAZ şekilde bizde' yorumu çok geçerli ve mutlaka MECBURİ 18 AY ASKERLİK çağrısı, amiralleri cübbe giyerek tarikat ayinlerine katılan Türkiye için artık KAÇINILMAZ ŞART OLDU.  Binlerce yıl ASKER olarak tanınan Türk toplumu tıpkı bugün Karakuvvetlerimizin armasında MÖ 209 yılında kurulu 'Metesin ordusu' ciddiyetinden uzaklaşıyor gibi.   Birleşmiş Milletler (BM) din veya inanç özgürlüğünü temel bir insan hakkı olarak tanır ve bu özgürlüğü korumak için çeşitli uluslararası belgeler ve mekanizmalar geliştirmiştir. BM'nin din hürriyeti konusundaki yaklaşımı, insanların din veya inançlarını serbestçe seçme, değiştirme ve bu inançlarını bireysel ya da toplu olarak ifade etme haklarını garanti altına almayı hedefler.   1. Temel Belgeler a. İnsan Hakları Evrensel Beyannamesi (1948) Madde 18: "Herkesin düşünce, vicdan ve din özgürlüğüne hakkı vardır. Bu hak, dinini veya inancını değiştirme özgürlüğünü ve tek başına ya da topluca, alenen veya özel olarak ibadet, uygulama, eğitim ve ayin yoluyla dinini veya inancını ifade etme özgürlüğünü içerir." b. Medeni ve Siyasi Haklar Uluslararası Sözleşmesi (1966) Madde 18: Herkes düşünce, vicdan ve din özgürlüğüne sahiptir. Bu hak, herhangi bir dine veya inanca sahip olma ya da olmama özgürlüğünü ve bu inancı öğretme, uygulama, ibadet etme ve ayin düzenleme yollarıyla açıklama özgürlüğünü içerir. Din özgürlüğü yalnızca kamu güvenliği, kamu düzeni, sağlık, ahlak veya başkalarının temel haklarını korumak için sınırlandırılabilir. c. Din ve İnanç Temelinde Hoşgörüsüzlük ve Ayrımcılığın Kaldırılması (1981) Bu belge, din veya inanç temelinde ayrımcılığı yasaklar ve devletlerin din özgürlüğünü güvence altına alma sorumluluğunu vurgular.   2. BM Mekanizmaları a. BM Din veya İnanç Özgürlüğü Özel Raportörü BM İnsan Hakları Konseyi tarafından atanan bu uzman, dünya genelinde din veya inanç özgürlüğü ihlalleri hakkında raporlar hazırlar ve tavsiyelerde bulunur. Özel Raportör, ihlallerin olduğu iddia edilen ülkelerle iş birliği yaparak çözüm yolları arar. b. Evrensel Periyodik İnceleme (UPR) BM'nin İnsan Hakları Konseyi, her üye devletin insan hakları uygulamalarını düzenli olarak inceler. Bu süreçte din özgürlüğü ihlalleri de ele alınır. c. Antlaşma Denetim Organları Medeni ve Siyasi Haklar Uluslararası Sözleşmesi’ni izleyen İnsan Hakları Komitesi gibi organlar, devletlerin din özgürlüğü konusundaki yükümlülüklerini yerine getirip getirmediğini değerlendirir.   3. Din Özgürlüğünün Temel Unsurları BM'ye göre din veya inanç özgürlüğü şu hakları içerir: Din veya inanç seçme veya değiştirme özgürlüğü. İnancını bireysel veya toplu olarak ifade etme özgürlüğü. Dinî eğitim ve ibadetlere katılma özgürlüğü. İnancına uygun şekilde yaşamını sürdürme hakkı. Dinî kıyafet ve semboller kullanma hakkı.   4. Sınırlamalar BM, din özgürlüğünün mutlak bir hak olmadığını kabul eder ve belirli durumlarda bu hakkın sınırlanabileceğini öngörür: Kamu güvenliği. Kamu düzeni. Halk sağlığı veya ahlak. Başkalarının hak ve özgürlüklerini koruma. Bu sınırlandırmalar, uluslararası hukuk çerçevesinde objektif ve zorunlu gerekçelere dayanmalıdır.   5. BM'nin Din Özgürlüğüne İlişkin Başlıca Sorun Alanları Ayrımcılık: Bazı ülkelerde belirli din veya mezhepler, ayrımcılığa uğrayabilir. Dinî Azınlıkların Korunması: Dinî azınlıklar sık sık baskı, ayrımcılık veya şiddetle karşılaşabilir. Zorla Din Değiştirme: BM, bireylerin zorla din değiştirmesine karşı çıkmaktadır. Din ve Devlet Ayrılığı: Bazı ülkelerde din ve devlet arasındaki ilişki, diğer din mensuplarının haklarını ihlal edebilmektedir.   6. Uygulamada Karşılaşılan Zorluklar Devletlerin Tutumu: Bazı devletler, din özgürlüğünü kısıtlayıcı yasalara ve politikalara sahiptir. Hoşgörüsüzlük ve Şiddet: Dini hoşgörüsüzlük, toplumsal çatışmalara ve şiddete yol açabilir. Dinî Aşırılıkçılık: Dinî özgürlüklerin kötüye kullanılması, aşırılıkçı ideolojilerin yayılmasına neden olabilir.   7. BM ve Dinler Arası Diyalog BM, dinler arası diyalogu teşvik ederek barış ve hoşgörüyü artırmayı amaçlar. Bu bağlamda, dinler arası anlayışın, din özgürlüğünü desteklemede önemli bir araç olduğu kabul edilir. BM, din özgürlüğünü evrensel bir insan hakkı olarak savunur ve bu özgürlüğü korumak için devletlere rehberlik eder. Ancak uygulamada din özgürlüğü, kültürel, tarihî ve siyasi bağlamlardan etkilenir. BM'nin temel hedefi, tüm insanların dinî inançlarını özgürce yaşamasını sağlarken, din temelli ayrımcılığı ve çatışmaları önlemektir.   Dünya ordularında asker ve din ilişkisi Ülkelerin tarihine, kültürüne, dinî yapısına ve siyasi sistemine bağlı olarak farklı tarzda şekillenmiştir. Bazı ülkelerde din, ordunun temel değerleri ve ideolojileriyle iç içe geçmişken, çoğunluk diğer ülkelerde laiklik ilkesine sıkı sıkıya bağlı bir yapı oluşturulmuştur.   1. Din ve Ordu İlişkisinin Genel Çerçevesi Teokratik Devletler: Teokratik yönetimlerde (örneğin halkının mahvına sebep olabilecek İran), ordu genellikle dinî kurallar ve ideolojiler çerçevesinde şekillenir. Bu tür ülkelerde askerî harekâtlar, dinî bir misyon - cihat anlayışı ile yürütülebilir. Laik Devletler: Batı ülkeleri (örneğin Fransa ve Türkiye) gibi laikliğe önem veren devletlerde ordu, dinî yapılardan bağımsızdır ve dinî uygulamalar artık evrensel Laiklik çizgisinde - Mutlaka bireysel özgürlük kapsamında ele alınır. Dinî Çeşitliliğe Sahip Ülkeler: Kaldıki nüfusu kalabalık ve/ya çok çeşitlilikte olan ABD ve Hindistan gibi çok dinli ülkelerde, ordu içinde dinî hoşgörü ve farklı inanç gruplarına eşit yaklaşım önemlidir.   2. Farklı Ülkelerde Asker ve Din İlişkisi a. ABD Dinî Özgürlük: ABD ordusu, askerlerin dinî inançlarını özgürce ifade etmelerine izin verir. Her bir asker, isterse kendi dinî ibadetlerini gerçekleştirmek için destek alabilir. Din Görevlileri: ABD ordusunda birliklerin isteği üzre papazlar, hahamlar, imamlar ve diğer dinî liderler askerlerin manevî ihtiyaçlarını karşılamak için görevlidir. Askerî Yeminler: Yemin sırasında bazı din eksenli devlet ordularında askerler "Tanrı'ya bağlılık" ifadesini kullanabilir, ancak dünya genelinde bu BM tarafından ‘zorunlu değil ve dinî inançlarına uygun şekilde isteyen alternatif bir yemin etme hakkına sahiptir’ insan hakları beyannamesi ile korunur. b. İran Dinî Temellere Dayalı Ordu: İran İslam Devrimi’nden sonra ordu, İslamî değerler doğrultusunda yeniden yapılandırılmıştır. Devrim Muhafızları Ordusu (Pasdaran), doğrudan dinî liderlik altında faaliyet göstermekte ve bir uzantısı Dünya TERÖR listesinde olan ‘Hizbullah – Allahın ordusu’ benzeri yapılarla ülke dışında: Irak, Suriye, Ürdün, Lübnan, Filistin bölgelerinde, Yemen, Bahrein ve küçük çaptada olsa 3 Afrika ülkesinde faaliyet gösterir. Dinî Eğitim: Askerî birliklerde dinî eğitim zorunludur ve askerlerin İslamî kurallara uygun şekilde davranması beklenir. c. İsrail Zorunlu Askerlik ve Din: İsrail’de zorunlu askerlik, Yahudi, Hristiyan ve Müslüman askerler için uygulanır. Ancak ultra-Ortodoks Hasedik Yahudiler genellikle askerlikten muaf tutulur. Dinî Uygulamalar: BM kuralları kapsamında Dünya genelinde Ordular, askerlerin dinî ibadetlerini gerçekleştirmelerine izin verebilir lakin ve bu konuda özel düzenlemeler yapamaz. d. Hindistan Çok Dinli Yapı: Dünyanın en büyük nüfusuna sahip Hindistan ordusu, Hindu, Müslüman, Hristiyan, Sih ve diğer dinlere mensup askerlerden oluşur. Dinî çeşitlilik ordu içinde hoşgörü ve uyumla ele alınır fakat asla disiplinde ayırımcı dini ve/ya mezhepsel kaideler kullanamaz. Dinî Liderlik: Her din grubuna yönelik dinî liderler ve ibadet alanları sağlanır. e. Fransa Kesin Laiklik: Fransa ordusu, sıkı laiklik ilkesiyle yönetilir ve din, ordu işleyişinde hiçbir şekilde yer almaz. Dinî İfade Özgürlüğü: Askerler, özel yaşamlarında dinî inançlarını yaşayabilirler ancak ordu içinde dinî semboller ve ifadeler sınırlıdır.   3. Din Görevlileri ve Manevî Destek Dinî Hizmetlerin Sunulması: Pek çok ülkede askerlerin dinî ve manevî ihtiyaçlarını karşılamak için ordu bünyesinde dinî görevliler bulunur. Manevî Destek: Askerlerin zorlayıcı koşullarda moral ve motivasyonunu artırmak için dinî törenler ve ibadetler düzenlenir.   4. Savaş ve Din İlişkisi Dinî Savaşlar: Tarihte ve günümüzde, bazı ordular dinî gerekçelerle savaşa girmiştir. Haçlı Seferleri ve cihat anlayışı, dinin savaşlardaki etkisinin tarihî örneklerindendir. Modern Dönemde Dinî Savaşların Azalması: Günümüzde uluslararası hukukun ve laik devlet anlayışının güçlenmesiyle dinî gerekçelerle savaşlar azalmıştır. Ancak bu durum, bazı bölgelerdeki dinî gerilimlerden kaynaklanan askerî çatışmaları tamamen ortadan kaldırmamıştır.   5. Ortak Eğilimler Bazen AYNI dine sahip iki devlet – ordu çatışması örneğiyle BM kararlarına göre: Din, askerî harekâtların moral ve motivasyon unsuru olarak kullanılamaz. Yabancılarla evlilikle – artık Homojen yapıya sahip dünyada, sadece Çoğunluk istek üzerine Askerlerin dinî ihtiyaçlarının karşılanması için özel düzenlemeler yapılabilir. Laik sistemlere sahip devletler gibi artık ordular, dinî meseleleri bireysel bir alan olarak görme eğilimindedir.   Paralı asker ''KATİL Lejyonerlik'' ve Din Tarih boyunca farklı kültürlerde ve medeniyetlerde görülmüş sıkı askerlik disiplini ile yönetilen ordularda ‘hangi düşünceden olursa olsun önce Kardeşlik’ ilkesiyle VİCDAN HÜRRİYETİ DİN YASAKTIR. Fransızca anlamı: Belirli bir ücret karşılığında hizmet veren paralı askerler kendi ülkelerinin dışında başka bir devlet veya güç için savaşırlar.  Lejyonerlerin tarihi, savaşın ve askerî organizasyonun evrimiyle doğrudan bağlantılıdır.   1. Antik Dönem a. Eski Mısır ve Mezopotamya: Paralı askerler ilk olarak antik uygarlıklarda görülmüştür. Eski Mısır’da ve Mezopotamya’da paralı askerler, yerel ordulara destek olarak hizmet etmişlerdir. Örneğin, Eski Mısır Firavunları, savaşlarda Libyalı ve Nubibyalı paralı askerleri sık sık kullanmıştır. b. Antik Yunan: Yunan şehir (polis) devletleri arasında sık yaşanan savaş için paralı askerlik yaygındı. M.Ö. 5. yüzyılda Peloponez Savaşları sırasında birçok Yunan paralı asker, farklı şehir devletleri adına savaşmıştır. Özellikle Mora Yarım adasındaki Sparta ve Atina gibi büyük şehir devletlerinin lejyoner kullanımına başvurduğu bilinmektedir. c. Antik Roma: Roma İmparatorluğu'nda lejyonlar, düzenli ordunun belkemiğiydi. Ancak, Roma lejyonerleri paralı askerlerden çok, düzenli askerlerdi. İmparatorluğun genişlemesiyle birlikte Roma, sınırlarını savunmak için Cermenler – German/Almanlar ve Gotlar gibi yabancı halklardan, değişik dinlere mensup Lejyoner paralı askerler kullanmaya başladı.   2. Orta Çağ a. Feodal Avrupa: Orta Çağ boyunca, krallar ve feodal lordlar, düzenli orduları olmadığı için değişik din kökenli paralı askerlerden faydalanmıştır. Almanya’da "Landsknecht - Ülke / Memleket Askeri" denen değişik dinlere mensup paralı askerler, bu dönemin en tanınmış farklı din ve inançta olan lejyoner birliklerindendir. b. Haçlı Seferleri: Haçlı Seferleri sırasında birçok paralı asker, dinî veya ekonomik motivasyonlarla seferlere katılmıştır. Bazıları Kuzey Afrika kökenli ‘Müslüman’ olan Paralı askerlik, özellikle Doğu Akdeniz’deki çatışmalarda büyük bir rol oynamıştır. c. İslam Dünyası: İslam dünyasında da paralı askerlik yaygındı. Abbasiler ve Emeviler, Bazıları: Bulgur – Bulgarlar gibi Ortodoks Hiristiyan, Kıpçaklar gibi Budist … çok sayıda Türk boyları ve doğa temelli - çok tanrılı Berberi paralı askerleri kullanmışlardır. Keza başlangıçta köle - askerlerden oluşan Kölemen oğulları gibi çoğu Şaman Memlükler, din hakkı olan bir sistemle yönetilirken, bu askerler paralı askerlik pratiğine benzeyen bir yapı oluşturmuşlardır.   3. Rönesans ve Erken Modern Dönem a. İtalyan Şehir Devletleri: İtalya'da, özellikle Rönesans döneminde, "Condottieri" adı verilen paralı asker liderleri, farklı şehir devletleri için savaşıyordu. Bu liderler, hem askerî uzmanlıklarıyla hem de siyasi güçleriyle tanınmışlardır. b. Avrupa Krallıkları: 16 ve 17. yüzyıllarda paralı askerlik, Avrupa’da daha profesyonel bir hal aldı. Özellikle Otuz Yıl Savaşı sırasında, Kuzey Afrikalı Müslüman paralı askerlerin önemi arttı. Bugünün Katolik Vatikan papalığını koruyan bazıları Protestan - İsviçreli paralı askerler, bu dönemde cesaretleri ve disiplinleriyle ünlüydü. c. Osmanlı İmparatorluğu: Osmanlıda, hiçbiri padişahları gibi Türk ve müslüman olmayan Yeniçeriler gibi genellikle düzenli askerî sistemlere dayanmış olsa da, paralı askerleri özellikle sınır boylarında ve savaşlarda destek kuvveti olarak kullanmıştır.   4. Modern Dönem a. Fransız Yabancı Lejyonu (Légion Étrangère): 1831'de kurulan Fransız Yabancı Lejyonu, Lejyon, Fransız ordusu içinde özel bir birlik olarak faaliyet göstermekte ve dünyanın dört bir yanından gelen çok dinlerden olan paralı askerleri barındırmaktadır modern anlamda en tanınmış lejyoner güçlerden biridir.. Hala varlığını sürdüren Afrikanın ucu Cibuti merkezli bu birlik, Fransa’nın çıkarlarını korumak için dünyanın çeşitli bölgelerinde görev yapmaktadır. b. Afrika ve Asya'daki Paralı Askerlik: Kolonial dönemde, Avrupalı güçler, sömürgelerinde paralı askerlerden faydalanmıştır. Örneğin, İngilizler, Hindistan’daki Gurkha askerlerini kullanmıştır. 20 yüzyılda Afrika’daki çatışmalarda paralı askerler sıkça görülmüştür. Özellikle Kongo Krizi sırasında paralı askerler büyük bir rol oynamıştır.   5. Günümüz Lejyonerliği a. Özel Askerî Şirketler: Aralarında Türkiye’ninde bulunduğu - günümüzde paralı askerlik, daha kurumsal bir yapıya bürünmüştür. Özel askerî şirketler, modern lejyonerlerin yerini almıştır. savaş alanlarında devletler veya özel şirketler adına faaliyet gösteren bu şirketlere bazı örnekler:   Türk - SADAT 2018 yılında verdiği bir röportajda, şirketin Türkiye'de herhangi bir faaliyeti olmadığını ! fakat Libya dahil olmak üzere 22 ülkede faaliyet gösterdiğini söyleyen Emekli Tuğgeneral Adnan Tanrıverdi tarafından, 28 Şubat 2012 de Cumhuriyet tarihimizde kurulan ‘’ilk din eksenli’’ özel Uluslararası Savunma Danışmanlık SADAT paralı askerlik hizmeti sunan örneklerdendir…   ABD Academi (Eski adıyla Blackwater):1997 yılında Irak ve Afganistan'da güvenlik ve lojistik hizmetleri için kurulan Blackwater (adını: 2009 yılında Xe Services ve 2011'de Academi olarak değiştirmiştir). ABD DynCorp International: Bosna, Somali, Angola, Haiti, Kolombiya, Irak ve Afganistan … gibi ülkelerde lojistik destek, güvenlik ve askerî eğitim alanlarında hizmet. .     ABD Triple Canopy: 2003 yılında Orta Doğu, Irak ve Afganistan'da güvenlik, istihbarat ve lojistik hizmetleri için kuruldu. Rus Wagner 2014 yılında eski Rus istihbarat subayı Dmitri Utkin - Wagner kod adından gelen, gurubun finansörü ve lideri olarak Yevgeni Prigojin ile Ukrayna - Kırım'ın ilhakı ve Doğu Ukrayna'daki çatışmalarda Rusya yanlısı ayrılıkçı güçleri desteklediği gibi, Suriye İç Savaşı, Libya, Sudan, Orta Afrika Cumhuriyeti ve Mali gibi ülkelerde güvenlik hizmetleri ile faaliyet göstermiştir. b. Hukuki Durum: Modern uluslararası hukuk, paralı askerlerin kullanımını kısıtlamaktadır. BM 1989 tarihli "Paralı Askerlerin Kullanımının, İşe Alınmasının ve Finanse Edilmesinin Önlenmesine İlişkin Uluslararası Sözleşme" paralı askerliği yasaklamıştır. Dünya ordularında din, ülkenin tarihî ve kültürel yapısına bağlı olarak farklı düzeylerde etkili olmuştur. Laik devletler dini ordudan uzak tutmaya çalışırken, sadece çağdışı din istismarcılığı yapan Şeriat benzeri - teokratik din eksenli devletlerde din ordunun temel unsuru olabilmektedir. Ancak çoğu ÇAĞDAŞ modern – kadrosunda çeşitli inançlara sahip ordu, askerlerin bireysel dinî özgürlüklerine BM 1989 tarihli kararla saygı göstermektedir.