KİBRİT ÇÖPÜ...   Ben kibrit çöplerini insanların yaşantılarına benzetirim... Kibrit kutusu insanın yaşadığı toplumu ifade eder bir bakıma! Bazı kibrit çöpleri vardır bir amaç için yanarlar kimi bir sigara yakar kimi bir ocak kimi boş yere yanıp tükenir hiçbir işe yaramadan kimi ise bir ormanı bir evi büyük bir alanı yakar kül eder kendisiyle birlikte Kibrit kutusunu açıp baktığınızda hepsi aynı gibi gözükse de birbirinden farklı kibrit çöpleri vardır. Bazıları yanmayacak kadar incedir, yakarken kırılır zannedersiniz ama bilirsiniz ki en iyi onlar yanar. Bazıları da epeyce kalın. Zannedersiniz ki yanınca yeri göğü yakacak ama yakınca bir bakarsınız fıs diye bir ses çıkarır kendisini bile yakamaz, sadece ucundaki kimyasal madde alev bile almadan kararır gider. Kimileri eğri büğrüdür ama yinede bir kibrit çöpünden beklenen fonksiyonları eksiksiz yerine getirirler. Her zaman en üstteki kibrit çöpleri en önce yanar. Bir büyüğümüzün çok sevdiğim bir lafı vardır: ‘Bir ağaçtan binlerce kibrit çöpü çıkar, bir kibrit çöpü bir ormanı yakar.’ Yanıp bitme hayatın bitmesi gibidir, ucundan başlar yavaş yavaş dibine doğru sonunda da kapkara bir şey kalır. İşte insan yaşamı da bu kibrit çöplerine benzer. Kimi insanlar vardır kötü işler yaparlar, orman yakma misali, kimi insanlar vardır kendinden beklenileni asla yerine getiremezler, kalın kibrit çöpleri gibi kendi kendilerini yok eder giderler, kimi insanlar vardır bir lambanın fitilini yakarlar kendileri yok olup gitse de ışığı kalır. Bazı kibrit çöpleri de aykırı insanları ifade eder, tüm kibrit çöpleri aynı yöne bakarken onlar tam tersine bakar kutuda. Kutu açıldığında ilk onlar göze çarpar ve herkesten önce yanarlar. Aykırılık başa beladır... Bazı kibrit çöpleri birbirine yapışmıştır. Dikkat ederseniz onlarda kafadar insanlar gibidirler. Kanka misali biri yanınca diğeri de yanar. Bazı kibrit çöplerinin ucunda kimyasal maddesi yoktur Ne yaparsa yapsınlar yanamazlar Toplumun içerisinde ot gibi yaşar giderler Toplum nereye onlar oraya...